καταχρειώ

καταχρειῶ, -όω (AM)

(επιτ. τ. τού αχρειώ*)

1. καθιστώ κάτι εντελώς άχρηστο («πάσας τὰς αἰσθήσεις κατηχρείωσα», ΠΔ)

2. παθ. καταχρειοῡμαι, -όομαι

α) έχω εξαχρειωθεί, είμαι εξαχρειωμένος

β) γίνομαι εντελώς άχρηστος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κατ(α)-* + ἀχρειῶ «καθιστώ κάτι άχρηστο» (< ἀχρεῖος)].